Niets is zeker in het leven, maar we verlangen wel allemaal naar zekerheid. En daarom verzekeren we ons tegen van alles en nog wat. De verzekeringsbranche is ons daar dankbaar voor. Maar is het logisch? Ja en nee.
Verzekeren logisch
Er kan ons helaas van alles overkomen. Rampspoed kan van alle kanten komen: Je huis vliegt in brand, je wordt ernstig ziek of invalide of je bent aansprakelijk voor een ernstig letsel van een ander.
De financiële gevolgen van dergelijke gebeurtenissen zijn groot. De meesten van ons hebben geen geld voor een nieuw huis of dure medische behandelingen op de plank liggen. En dus hebben we (verplicht) een opstal-, zorg- en aansprakelijkheidsverzekering.
Tot zover de logica.
En onlogisch
Maar inmiddels verzekeren veel mensen zich tegen van alles en nog wat. En vooral voor zaken, die we bij verloren gaan, best kunnen betalen. Dingen, die we zeker zouden kunnen betalen als we die dure verzekeringen niet zouden hebben afgesloten!
Verzekeringen voor zaken, waarvan je het verlies zelf kunt opvangen, verzekeren je dus van verlies! Terwijl het winst is als je geen gebruik hoeft te maken van een verzekering tegen de hierboven genoemde hele grote schades.
Ook onlogisch
Een tweede onlogica is het volgende:
Als we eenmaal voor iets verzekerd zijn, vinden we het jammer als we nooit van die verzekering profiteren. Het voelt dan als weggegooid geld.
Dus gaan we naar de fysiotherapeut “omdat we ervoor verzekerd zijn”.
Nu weet ik dat fysiotherapeuten heel goed werk doen, maar als je ze nodig hebt, kun je ze makkelijk betalen van het geld dat je uitspaart door geen aanvullende verzekering te nemen.
Ik ben een voorstander van een collectieve ziektekostenverzekering. Liefst zelfs met een inkomensafhankelijke premie. Zo dragen we de kosten van ziekte collectief (want het is al erg genoeg dat je ziek bent!). En die zou dan (naast uiteraard de huisarts) alleen de duurste (ziekenhuis, specialisten, medicijnen, chronische therapie) zorg moeten vergoeden.
Ik zie echter dat (vooral) aanvullende verzekeringen leiden tot onnodig gebruik van middelen, waardoor deze verzekeringen overigens ook steeds duurder worden.
Logisch onderhoud
Dat we niet verzekerd zijn voor noodzakelijk onderhoud, vinden we logisch. We zijn gewend om te betalen voor ons eten en drinken en de verzorging van ons lichaam (kapper, pedicure, sport). Zodra het over geestelijk onderhoud gaat, houdt die vanzelfsprekendheid ineens op. Psychische ondersteuning vinden we onzin en als het echt nodig is, moet het door de verzekering betaald worden. Maar blijft je computer wel 80 jaar op dezelfde software draaien?
Hoe logisch zou het zijn om af en toe wat uit te geven voor je psychisch onderhoud? Ik verbaas mij erover dat mensen met de grootste vanzelfsprekendheid een paar honderd euro uitgeven voor het jaarlijks onderhoud van hun auto of de upgrade van hun computer, maar de grootste problemen hebben om een paar tientjes te betalen voor een opstellingenavond of cursus meditatie. En al helemaal met een paar honderd euro voor enkele gesprekken met een coach, die je software weer even bijwerkt.
Gezondheids-checks
En kun je verzekerd zijn van fysieke gezondheid door periodieke checks? Denk daarbij aan periodiek bloedonderzoek of een ‘total body scan’. Helaas niet! Wanneer je geen klachten hebt (die je kunt zien als ‘controlelampjes op het dashboard’ van je lichaam), heeft dat in principe geen zin. De kans dat dan een serieuze aandoening vroegtijdig wordt gevonden is uiterst klein, terwijl de kans heel groot is dat iets wordt gezien dat later niet belangrijk blijkt te zijn en zo voor veel onrust zorgt. Bovendien, hoe lang duurt de geruststelling na zo’n check?
Zorg
Laten we vertrouwen hebben in ons lijf. Maar ons lijf ook goed verzorgen. Geef het wat het nodig heeft om goed te functioneren (goede voeding, beweging) en wees bereid te betalen voor onderhoud (ook voor psychisch onderhoud) als er mankementjes ontstaan.
Dat geeft je de beste verzekering dat je je verzekering niet hoeft aan te spreken.
