Om met Herman Finkers te spreken (“Poëzie, zo moeilijk nie”), borrelt in het kader van dit stukje het volgende rijmpje in mijn hoofd op:
Als men mij vraagt welke natuur
ik het aller-aantrekkelijkst vind:
Een landschap dat nog ruig en puur
gevormd is door tijd, weer en wind
Waarom niet hollend weg uit Holland
met kunstmatige polders en dijken
Maar weggaan is niet nodig want
ik hoef alleen maar in de spiegel te kijken.
Oud is niet fout
Ik heb niet alleen een wijze vrouw, maar ik vind haar ook prachtig om te zien. Ik weet dat mijn mening bevooroordeeld wordt door mijn liefde voor haar als persoon. Maar los daarvan kan ik ontroerd raken door de tekenen die de tand des tijds aan haar heeft geknaagd.
En niet alleen bij haar; ik houd van een ‘doorleefde kop’ en een lijf waaraan je kunt zien dat het van alles heeft meegemaakt.
Bobbels en billen
Maar ik lijk een uitzondering. Veel mensen hebben er veel voor over om de tekenen van veroudering weg te werken door middel van veelbelovende cosmetische producten, inspuitingen van ‘vullers’ en ‘rimpelverlammers’ of vormveranderende operaties.
Onze huid veroudert nu eenmaal, net als de rest van ons lichaam. Bij de ene persoon gaat dat wel sneller dan bij de andere. En dat is grotendeels erfelijk bepaald en niet te beïnvloeden. Bindweefsel verslapt, de huid gaat rimpelen en het onderhuidse vet gaat blubberen. De onderkin, de borsten (bij vrouwen) en de zak (bij mannen) gaan hangen. De huid krijgt putjes, rimpels, bobbels, vlekken en andere plekken, vooral door blootstelling aan de zon. Onvermijdelijk.
Als je wilt weten wat zonlicht in je leven met je huid heeft gedaan, vergelijk dan de huid van je gezicht eens met die van je billen (die bij de meesten weinig zonlicht hebben gezien). Een blotebillengezicht kun je dus als compliment opvatten!
Ontschamen
Onze uiterlijke kenmerken geven ons helaas redenen om ons ervoor te schamen. Of sterker nog: we kunnen zelfs gedeprimeerd raken van ons spiegelbeeld. Waarom toch? Je bent zo oud als je je voelt en niet zoals je eruit ziet. En wat is er tegen oud? Voor kaas en whiskey is dat juist het hoogst bereikbare!
Mijn poëtische conclusie is dus:
Hou jezelf in de plooi
De zwaartekracht is mooi!
